15 Απριλίου, 2008
Αποχαιρετισμός από την Ανθή
Είδα ένα άτομο που με έχει γοητεύσει πολύ ότι ήταν μακριά μου και ήθελε να με αποχαιρετίσει καθώς ήμουν έτοιμη να φύγω από το μέρος όπου είχα πάει για να τον επισκεφτώ. Ήταν λοιπόν μακριά μου και κρατούσε μια ανθοδέσμη με λουλούδια. αυτά τα λουλούδια ήταν μόνο τα κοτσάνια τους. και προσπαθούσε να βάλει και κάτι άλλο στην ανθοδέσμη για να μου τα δώσει. Προσπαθούσε να την φτιάξει όμορφη, όλο πρόσθετε κάτι και μετά το αφαιρούσε. κάποια στιγμή ανάμεσα στα κοτσάνια έβαλε ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα και του είπα από μακριά «έλα ωραίο είναι». Και γύρω από το μπουκέτο έβαλε ένα περιτύλιγμα λευκό. ήρθε τρέχοντας και αφού με πλησίασε με μου έδωσε τα λουλούδια, με αγκάλιασε, με σήκωσε ψηλά και μου έβαλε ένα δακτυλίδι στο χέρι. σε ένα δάκτυλο που ήδη φορούσα ένα δακτυλίδι. Το ένα δακτυλίδι έμοιαζε με βέρα και το άλλο είχε διαμαντάκια. Δεν ξέρω ποιο από τα δυο μου είχε προσφέρει, πάντως αυτό με τα διαμαντάκια μου ήταν λίγο μεγάλο και η βέρα το συγκρατούσε. στην πραγματικότητα φοράω ένα δακτυλίδι με διαμαντάκια. Αυτός ο άνθρωπος όταν με σήκωσε αγκαλιά, αν και στην πραγματικότητα είναι πολύ κοντός ήταν ψηλός. δίπλα ακριβώς βρισκόταν η μητέρα μου η οποία δυσανασχέτησε με αυτή την «δέσμευση». Εγώ όμως ήμουν ευτυχισμένη και αυτός το ίδιο. Με αποχαιρέτισε και είπαμε ότι θα τα πούμε σύντομα και ήμουν σίγουρη ότι θα ξαναβρεθούμε και αυτός ένιωσα ότι το ήθελε πολύ και το πήγαινε μακριά, ενώ εγώ ήμουν πιο άνετη.
