27 Μαρτίου, 2007

Paintball

Posted in Περιπέτειες στις 7:24 πμ από Διγέλαδος

Η προηγούμενη σκηνή του ονείρου ήταν κάπως άσχετη. Ήθελα να πλυθώ, αλλά όπου κι αν ακουμπούσα λερωνόμουν με μια μπογιά. Σαν να ήταν βαφή για μαλλιά και κάπου είδα κάτι νάυλον. Τέλος πάντων.

Η φάση άλλαξε τελείως και εγώ βρέθηκα πάνω σε ένα λεπτό ξύλινο πύργο, δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο απλώς ένας πυργίσκος φτιαγμένος από ξύλινα σκαλιά που στρίβουν δυο φορές μέχρι να φτάσουν ψηλά. Όμως ήταν μια κοπέλα κάτω που ήθελε να ανέβει, αλλά ήταν σε αναπηρική καρέκλα, κι εγώ κατέβηκα να τη βοηθήσω, αλλά όπως κατέβαινα τα σκαλιά είδα ότι κάποιοι από μακριά (αν και ήταν στο ίδιο κτίριο μέσα από το οποίο  ξεκινούσαν τα σκαλιά). Ο ένας μας σημάδευε με ένα όπλο και όταν το είδαμε τρομάξαμε. Τότε αρχίσαμε να ανεβαίνουμε όσο πιο γρήγορα γινόταν. Όμως επειδή δεν προλάβαινα να τη βοηθήσω. Παράτησε την αναπηρική καρέκλα κι άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλιά σέρνοντας το σώμα της με τη βόηθεια των χεριών της. Όμως όταν τελικά ο τύπος από κάτω πυροβόλησε δεν άκουσα τον κλασσικό ήχο πυροβολισμού και γύρω μου το μόνο που έβλεπα ήταν να σχηματίζονται πράσινες κηλίδες. Αφού έσκυψα κάπως για να τις παρατηρήσω καλύτερα, πρόσεξα ότι ήταν υγρές. Και το όπλο του τύπου τελικά ήταν ένας πρασινωπός συνδυασμός νεροπίστολου και paintball όπλου. Τελικά δεν θα παθαίναμε τίποτα αν μας πετύχαινε, εκτός από το ότι θα λερωνόντουσαν τα ρούχα μας… Και μετά άρχισαν να έρχονται οι εικόνες στο μυαλό μου από τότε που ήταν αυτός σε ένα μαγαζί (και ήμουν κι εγώ εκεί) και ήθελε να αγοράσει κάτι τέτοιο…