3 Μαΐου, 2010

Τιτανικός ΙΙ

Posted in Εφιάλτες, Εμπνεύσεις, Κοινωνικά στις 11:06 μμ από Διγέλαδος

«Αφήστε με να βγω!» φώναξε χτυπώντας τις γυάλινες πόρτες μάταια. Μάταια, επειδή οι εξωτερικές πόρτες του πλοίου Τιτανικός ΙΙ, ήταν ερμητικά κλειστές και οι παρακλήσεις του δεν φαίνονταν να εισακούονται.

«Μα γιατί δεν τις ανοίγουν;» κλαψούρισε ο επιβάτης ενώ κάποιοι που περνούσαν από κοντά αναρωτιόνταν τι συμβαίνει. Φυσικά δεν χρειάστηκε να βγουν μέχρι τώρα έξω, αφού περνούσαν μια χαρά στο εσωτερικό του πλοίου. Έμειναν για λίγο ακίνητοι για να παρατηρήσουν καλύτερα τον απεγνωσμένο επιβάτη. Απορίες άρχισαν να γεννιούνται στο μυαλό τους.

«Γιατί να θέλει κάποιος να βγει;» ρώτησε ο ένας χαμηλόφωνα.

«Αυτό είναι το θέμα; Γιατί δεν τον αφήνουν να βγει;» απάντησε με ερώτηση ο διπλανός του.

Το σούσουρο δεν άργησε να ξεκινήσει. Πιο πέρα το εμπορικό κέντρο του πλοίου ακόμα έσφυζε από ζωή. Έτοιμο να ικανοποιήσει οποιαδήποτε ανάγκη. Όμως οι ψίθυροι είχαν τώρα απλωθεί μέχρι τους διαδρόμους που οδηγούσαν στα καταστήματα. Οι μαγαζάτορες έβλεπαν τους υποψήφιους πελάτες τους να παραμένουν μπροστά στις βιτρίνες, χωρίς να τις προσέχουν πια. Βγήκαν ανήσυχοι να δουν τι συμβαίνει.

«Δεν μας επιτρέπουν να βγούμε», τους ενημέρωσαν οι συνεπιβάτες τους. Ενώ οι ψίθυροι εξελίσσονταν σε φωνές πανικού.

«Κι αν συμβαίνει κάτι έξω;» ρωτάει ένας επιβάτης το φίλο του.

«Φαντάζεσαι να έχουν πάθει κάτι;» αναρωτήθηκε όταν σκέφτηκε αυτό που του είπε ο φίλος του.

«Άραγε ο χώρος είναι αεροστεγής;» πρόσθεσε με μια άλλη ερώτηση ένας άλλος συνεπιβάτης.

«Τι θα γινόταν αν ήταν;» ζήτησαν να μάθουν οι δυο φίλοι.

«Θα μπορούσαμε να μείνουμε από οξυγόνο!» κραύγασε από τρόμο.

Αρκετός κόσμος στοιχιζόταν σε μεγάλες ομάδες με κατεύθυνση τις πόρτες εξόδου του πλοίου. Ένοιωθαν ότι είχαν το δικαίωμα να μάθουν τι είχε γίνει.

«Δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό!» ακούστηκε μέσα από τον όχλο. Όταν έφτασαν μπροστά από τις πόρτες ακινητοποιήθηκαν σύσσωμοι. Οι πόρτες έμοιαζαν με ένα γυάλινο τοίχο. Αυτοί που ήταν στην πρώτη γραμμή αποφάσισαν να επιτεθούν με τις γροθιές και παλάμες των χεριών τους. Άλλοι είχαν κάτσει στο πάτωμα οκλαδόν περιμένοντας στωικά. Άλλοι απλώς έκλαιγαν κι άλλοι έβριζαν. Ο επιβάτης που είχε βρεθεί πρώτος να απαιτεί το άνοιγμα της πόρτας είχε εξουθενωθεί. Είχε σωριαστεί σε μια γωνία με την πλάτη στον τοίχο και το κεφάλι του μέσα στα χέρια του. Όλοι ήταν κουρασμένοι και τίποτα δεν γινόταν. Είχαν περάσει αρκετές ώρες και σιγά-σιγά αποχώρησαν στις καμπίνες τους.

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε