3 Μαΐου, 2010
Τιτανικός ΙΙ
«Αφήστε με να βγω!» φώναξε χτυπώντας τις γυάλινες πόρτες μάταια. Μάταια, επειδή οι εξωτερικές πόρτες του πλοίου Τιτανικός ΙΙ, ήταν ερμητικά κλειστές και οι παρακλήσεις του δεν φαίνονταν να εισακούονται.
«Μα γιατί δεν τις ανοίγουν;» κλαψούρισε ο επιβάτης ενώ κάποιοι που περνούσαν από κοντά αναρωτιόνταν τι συμβαίνει. Φυσικά δεν χρειάστηκε να βγουν μέχρι τώρα έξω, αφού περνούσαν μια χαρά στο εσωτερικό του πλοίου. Έμειναν για λίγο ακίνητοι για να παρατηρήσουν καλύτερα τον απεγνωσμένο επιβάτη. Απορίες άρχισαν να γεννιούνται στο μυαλό τους.
«Γιατί να θέλει κάποιος να βγει;» ρώτησε ο ένας χαμηλόφωνα.
«Αυτό είναι το θέμα; Γιατί δεν τον αφήνουν να βγει;» απάντησε με ερώτηση ο διπλανός του.
Το σούσουρο δεν άργησε να ξεκινήσει. Πιο πέρα το εμπορικό κέντρο του πλοίου ακόμα έσφυζε από ζωή. Έτοιμο να ικανοποιήσει οποιαδήποτε ανάγκη. Όμως οι ψίθυροι είχαν τώρα απλωθεί μέχρι τους διαδρόμους που οδηγούσαν στα καταστήματα. Οι μαγαζάτορες έβλεπαν τους υποψήφιους πελάτες τους να παραμένουν μπροστά στις βιτρίνες, χωρίς να τις προσέχουν πια. Βγήκαν ανήσυχοι να δουν τι συμβαίνει.
«Δεν μας επιτρέπουν να βγούμε», τους ενημέρωσαν οι συνεπιβάτες τους. Ενώ οι ψίθυροι εξελίσσονταν σε φωνές πανικού.
«Κι αν συμβαίνει κάτι έξω;» ρωτάει ένας επιβάτης το φίλο του.
«Φαντάζεσαι να έχουν πάθει κάτι;» αναρωτήθηκε όταν σκέφτηκε αυτό που του είπε ο φίλος του.
«Άραγε ο χώρος είναι αεροστεγής;» πρόσθεσε με μια άλλη ερώτηση ένας άλλος συνεπιβάτης.
«Τι θα γινόταν αν ήταν;» ζήτησαν να μάθουν οι δυο φίλοι.
«Θα μπορούσαμε να μείνουμε από οξυγόνο!» κραύγασε από τρόμο.
Αρκετός κόσμος στοιχιζόταν σε μεγάλες ομάδες με κατεύθυνση τις πόρτες εξόδου του πλοίου. Ένοιωθαν ότι είχαν το δικαίωμα να μάθουν τι είχε γίνει.
«Δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό!» ακούστηκε μέσα από τον όχλο. Όταν έφτασαν μπροστά από τις πόρτες ακινητοποιήθηκαν σύσσωμοι. Οι πόρτες έμοιαζαν με ένα γυάλινο τοίχο. Αυτοί που ήταν στην πρώτη γραμμή αποφάσισαν να επιτεθούν με τις γροθιές και παλάμες των χεριών τους. Άλλοι είχαν κάτσει στο πάτωμα οκλαδόν περιμένοντας στωικά. Άλλοι απλώς έκλαιγαν κι άλλοι έβριζαν. Ο επιβάτης που είχε βρεθεί πρώτος να απαιτεί το άνοιγμα της πόρτας είχε εξουθενωθεί. Είχε σωριαστεί σε μια γωνία με την πλάτη στον τοίχο και το κεφάλι του μέσα στα χέρια του. Όλοι ήταν κουρασμένοι και τίποτα δεν γινόταν. Είχαν περάσει αρκετές ώρες και σιγά-σιγά αποχώρησαν στις καμπίνες τους.
13 Μαρτίου, 2010
Ποίημα προστασίας
Η Demi μοιράστηκε μαζί μας τους παρακάτω στίχους που αν λεχθούν κατά τη διάρκεια της επίσκεψης από τη «Μόρα» μπορεί να προστατέψουν τον ονειρευτή:
Φύγε Μώρα από κοντά μου
σύρε μέτρα
φυρί* φυρί τη θάλασσα
σπυρί σπυρί την άμμο
όλα τ’ αστέρια τ’ ουρανού
τα φύλλα από τα δέντρα
κι έλα κοντά να μ’ έβρεις.
*Φυρί=κανάτα.
Έχετε να μοιραστείτε μαζί μας άλλα τέτοιου είδους ποιήματα που να προέρχονται από τις παραδόσεις μας;
5 Φεβρουαρίου, 2010
Μαγικός καθρέφτης και καθρέφτης πληκτρολόγιο
Είδα δυο εφευρέσεις.
1. Τι θα λέγατε για έναν καθρέφτη που αντέγραφε τον εαυτό σας και σας μιλούσε πίσω σαν να ήσασταν εσείς. Κι αν γινόταν να ήταν και παραμορφωτικός, έτσι ώστε από διαφορετική γωνία θα παραμορφωνόταν και η εικόνα και η συμπεριφορά.
2. Ή τι θα λέγατε για ένα λεπτό πληκτρολόγιο που θέλατε όμως να είναι εικόνα του παλιού πληκτρολογίου σας γιατί το έχετε συνηθίσει; Αυτό το τεχνολογικό επίτευγμα σκανάρει το πληκτρολόγιο μέσα όμως από ένα καθρέφτη που έχει ως είδωλο το πληκτρολόγιο που θέλουμε να αντιγράψουμε. Με αποτέλεσμα να έχουμε το πληκτρολόγιο μας σε ένα λεπτό και σύγχρονο κατασκεύασμα.
21 Φεβρουαρίου, 2008
O Έντεκα έγραψε παιδικό βιβλίο
για τα όνειρα: Η Χώρα των μαγικών ονείρων – Άρης Δημοκίδης
Εύχομαι μεγάλη επιτυχία!
16 Ιανουαρίου, 2008
Διακλαδώσεις Σωλήνων-Μπαλονιών
Αυτό το σύμπλεγμα από μπαλόνια σε σχήμα σωλήνων είδα. Μέσα τους κυλούσε ένα υγρό και με τα χερούλια μπορούσα να καθοδηγήσω τη πορεία του υγρού. Ανάλογα σε ποια άκρη διάλεγα να περνάει το υγρό, από εκεί θα φούσκωνε το μπαλονάκι μέχρι να γίνει κανονικός σωλήνας. Ήταν έτσι ρυθμισμένοι οι διακόπτες που μόνο ένα ή δυο μπαλόνι(α) τη φορά μπορούν να φουσκώνουν.
Powered by ScribeFire.
31 Οκτωβρίου, 2007
Όπου τα όνειρα γίνονται έμπνευση για δημιουργία
Οι μαγικοί πίνακες της Maggie Taylor εμπνευσμένοι από τα όνειρά της στο blog της balabala bambaluna
28 Ιουλίου, 2007
Στο φως
Κοιμήθηκα στ’ ανάμεσο του γιασεμιού και τ’ αγιοκλήματος
κι ήτανε και μια κόρη εκεί στο προσκεφάλι μου,
ωραία κι αγνή,
κι αμίλητη
σαν τις ασημοπρόσωπες τις διαλεχτές του Κλήδονα.
Νότες των αρωμάτων έντυναν κάθε καινούρια ανάσα μου,
κι η μαγεμένη κόρη έπλεκε πλεξούδα τα μαλλιά μου
με τ’ αστραφτερά δικά της.
Έμεινα εκεί,
μια μ’ ανοικτά μια με κλειστά τα μάτια να κοιτώ,
να προσπαθώ να ξεχωρίσω μυρωδιές
και χρώματα λουσμένα ασήμι σεληνιακό,
να προσπαθώ ν’ ακούσω τους αργούς και σιγανούς παλμούς της.
Κι ύστερα πήρε ο χρυσός να κρύβει τ’ ασημοστολίσματα
και ξύπνησα –
στην αγκαλιά του ξύπνησα,
πλεγμένα με τις ηλιαχτίδες τ’ ακατάστατα μαλλιά μου.
Ξύπνησα.
Όπου ‘χει ασήμι τ’ όνειρο που με συντρόφευσε τη νύχτα αυτή,
έχει χρυσό η αλήθεια μου.
[Ο ουρανός πού ‘χει φανερωθεί στα μάτια τα δικά μου
είν’ την ευγνωμοσύνη π’ αγαπά.]
από την Αταλάντη
Ονειρολόγιο 