28 Οκτωβρίου, 2009
Εχθές ονειρευόμουν ότι πετούσα
Ήμουν σε μια ακρογιαλιά κι ένοιωσα απειλή. Συναντώ έναν στρατιωτικό, να τον χαιρετήσω στρατιωτικά; Υπάρχει ρίσκο. Από πίσω του διακρίνω να έρχονται κι άλλοι. Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγω είναι με το να πετάξω. Κι όπως ένας γλάρος πάνω από τα βράχια, ξεκινάω τη χαμηλή πτήση μου πάνω στη θάλασσα. Με όλους από πίσω να προσπαθούν να με πιάσουν σχεδόν αγγίζοντας με. Όμως εγώ αρχίζω να πετάω όλο και πιο ψηλά. Γυρίζω κάνοντας έναν ελιγμό και ξανακοιτάω τη θάλασσα καθώς την ξαναπλησιάζω. Και μετά ξανά αυξάνω το ύψος μου. Πηγαίνω στην ξεριά, πάνω στην οποία δεσπόζουν μεγάλα δέντρα. Θέλω να κάτσω πάνω στα κλαδιά τους. Όμως με ξαναβρίσκουν και ανεβαίνουν κλαδί κλαδί μέχρι τα πόδια μου. Κι εγώ αρχίζω να πετάω όλο και πιο δυνατά προς τα πάνω όμως βρίσκω κλαδια πάνω από το κεφάλι μου και με εμποδίζουν. Σιγά-σιγά και με επιμονή προσπερνώ και τελευταίο κλαδί και συνεχίζω την πτήση μου μέχρι να φτάσω σε ένα σπίτι γεμάτο φίλους.
Πώς ξέρω πως είναι κάποιος πουλί να πετάει. Πώς ξέρω πώς αισθάνεται ένας γλάρος πάνω στη θάλασσα; Κι όμως αυτό ένοιωσα..
Ονειρολόγιο 