16 Σεπτεμβρίου, 2006
2+1 γριές κάτω από την ταράτσα και μια ανήθικη πρόταση
Είμαι σε ένα πολυόροφο κτίριο.Ψάχνω ένα συγκεκριμένο όροφο που πρέπει μα είναι αρκετά ψηλά. Είμαι όμως περίεργος να δω και τί υπάρζει στον τελευταίο όροφο. Που κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει γιατί είναι εκεί που κάνει η ταράτσα μια γωνία. Anyway, μπήκα και ήταν ένα χαμηλός άδειος όροφος που δεν είχε τίποτα να δεις. Και πρέπει να είχε γαλάζια ταπετσαρία. Καθώς προχωράω συναντώ πρώτα δυο γριές αγκαζέ να περπατάνε αργά προς την πλευρά μου. Είχανε παραμορφομένα κεφάλια, πολύ άσχημα και πολύ γέρικα με πολύ λίγες τρίχες να τα καλύπτουν από πάνω. Μου χαμογελούσαν.. :S Μετά πέρασε μια άλλη πιο συμπαθυτική και με πιο πλούσιο μαλλί. Και μου έκανε μια τολμηρή πρόταση. Να συνευρεθούμε ερωτικά, αλλά με το δικό της τρόπο. Κι εγώ αφού απάντησα θετικά μεταμορφώθηκε σε ένα είδος χαμηλού σκαμπώ ή τραπεζιού που από μέσα είχε ένα μεγάλο βαθούλωμα κάτι σαν μια κολυμβήθρα αν και είχε μόνο δυο πόδια! Ήταν διαφανές και είχε μέσα ένα πρασινομπλέ υγρό. Έγω έπρεπε να κάτσώ μέσα με τον πισινό, αλλά επειδή ήταν χαμηλός και κάπως ρηχός είχα μπει πολύ λίγο μέσα στο υγρό, αλλά είχε μια περίεργη αίσθηση μπορεί και αισθησιακή…. φρίκη ε;
10 Σεπτεμβρίου, 2006
Πούλμαν με πόδια
Γίνεται στο μέλλον να αντικαταστηθούν οι ρόδες με μηχανικά πόδια; Αυτό φαίνεται ότι είδα στο όνειρο μου. Ήμουν σε ένα λεωφορείο, και το λεωφορείο στηριζόταν σε μεγάλα ρομποτικά πόδια, σαν ταινία του star wars. Υποτίθεται ότι αν αποκτήσει τη σωστή ισορροπία, με μεγάλα άλματα μπορεί να ξεπεράσει την ταχύτητα ενός αυτοκίνητου. Δηλαδή την απόσταση αναλογικά μέσα στον ίδιο χρόνο. Σίγουρα όμως εγώ αισθανόμουν άβολα εκεί πάνω. Μπορεί να υπήρχαν καλοί εξισσοροπητές, αλλά εγώ έννοιωθα τα σκαμπανεβάσματα. Όμως έφτασα καλά, όπου κι αν ήταν το μέρος που πήγαινα (κοινώς δεν θυμάμαι)
Ένας Πίνακας
Ένας πίνακας σε κίνηση.
Όλα φαινόντουσαν σαν μια συνηθισμένη μέρα της εποχής του μπαρόκ. Γυναίκες με εκείνα τα αριστοκρατικά φορέματα και ευγενικοί άντρες. Ένα ζευγάρι σε αυτήν την ηλιόλουστη μέρα να περπατάει πάνω στο χωματόδρομο που ξεκινούσε από αρκετά πάνω από το κεντρικό σημείο του πίνακα και να οδηγεί λίγο πιο πάνω από την κάτω αριστερή γωνία του πίνακα. Χαμηλότερα από το κέντρο του πίνακα βρισκόταν ένα παλιό πέτρινο σιντριβάνι, τόσο απλοϊκό που αν δεν ήταν τόσο φαρδύ θα νόμιζε κανείς ότι ήταν ένα πηγάδι. Από κάτω του περνούσε μια κοπέλα με ανυπομονησία οδεύοντας ίσια προς την κάτω δεξιά γωνία του πίνακα. Όμως εκείνη την στιγμή άρχισαν διάφορα ευτράπελα να συμβαίνουν. Μια κοπέλα ακριβώς μπροστά της κάτι έπαθε, σαν να σκουντούφλησε, και πήδηξε στο σιντριβάνι. Μάλιστα αυτή η βουτιά ήταν τόσο εντυπωσιακά ζωγραφισμένη που από κάτω από τον πίνακα υπήρχε ένα σχόλιο για την αγγελική υπόσταση που έπαιρνε το άσπρο φόρεμα καθώς έπεφτε στο νερό. Ενώ από την πάνω μεριά ένας ζογκλέρ πάνω σε πολύ ψηλά ξύλινα πόδια αλλά κουστουμαρισμένος με σμόκιν σκουντουφλούσε πάνω σε έναν άλλο ξαφνιασμένο πεζό. Το μόνο πρόβλημα με αυτόν τον πίνακα ήταν ότι η κάτω δεξιά γωνιά στην οποία προχωρούσε η αρχική κοπέλα ήταν μαύρη και έπρεπε να την ζωγραφίσω εγώ μιας και ήταν το μόνο κομμάτι που μου είχε απομένει. Έπρεπε να διαλέξω τι θα βάλω εκεί. Έναν άνδρα ή κάτι άλλο; Ήδη έκανα ένα λάθος και ζωγράφισα ένα σφαιρικό αντικείμενο άλλα το έσβησα μετατρέποντάς το σε σκιά.
Μακάρι να μπορούσα να ζωγραφίσω…
8 Σεπτεμβρίου, 2006
Τίποτα Ενδιαφέρον
Επειδή οι μέρες οι τελευταίες είναι αρκετά έντονες στο χώρο εργασίας (ναι στο στρατό) δυστυχώς συνεχίζουν στα όνειρα με επεκτάσεις των προσφάτων συμβάντων. Που θα πάει θα αλλάξει θέμα 🙂
4 Σεπτεμβρίου, 2006
τεμαχισμός εαυτού μου
Η πόρτα είναι μπροστά μου, και προσπαθώ να την ανοίξω, έχω περιέργεια τι έχει από πίσω, μάλλον θα είναι μια ανεξερεύνητη περιοχή του εαυτού μου. αλλά για επιβράβευση άρχισαν να πετάγονται σφαίρες από αυτήν προς εμένα. Εγώ ένοιωθα άθικτος και δεν με ένοιαζε τίποτα. Μετά άρχισαν λεπίδες να περνάνε από μπροστά μου, περνούσαν τόσο γρήγορα σε όλες τις κατευθύνσεις, αλλά ήταν τόσο γρήγορες που ίσα ίσα φαινόταν κάτι. άρχισα να νοιώθω κάτι μικρά σχισήματα και λεω κάτσε λίγο να απομακρυνθώ μπας και. τελικά κάνανε σοβαρή δουλειά τεμαχίζοντας το δέρμα μου. παντού πληγές και δέρματα να κρέμονται… μπλιαχ.
Ονειρολόγιο 