17 Αυγούστου, 2008
Το τελευταίο κύμα
«Αυτό το έχω ξαναδεί, ένα πνεύμα από τον Ονειροχρόνο. Οι αυτόχθοντες πιστεύουν σε δυο τύπους χρόνου. Δύο παράλληλα ρεύματα δραστηριότητας. Το ένα είναι η καθημερινή αντικειμενική δραστηριότητα στην οποία εγώ κι εσύ είμαστε περιορισμένοι. Το άλλο είναι ένας ατελείωτος πνευματικός κύκλος αποκαλούμενος ονειροχρόνος. Πιο πραγματικός από την ίδια την πραγματικότητα. Οτιδήποτε συμβαίνει στον ονειροχρόνο.. θεσμοθετεί τις αξίες, τα σύμβολα και τους νόμους της αυτόχθονος κοινωνίας. Μερικοί άνθρωποι ασυνήθιστων πνευματικών δυνάμεων έχουν επαφή με τον Ονειρόχρονο. […] Μέσω των ονείρων τους. Σε τελετές στις οποίες βρισκόντουσαν και ιερά αντικείμενα… όπως αυτές οι πέτρες.»
17 Ιουνίου, 2008
The good night (2007) – Όνειρα γλυκά: η ταινία
Η ταινία αυτή μπορεί να κοιταχθεί από διάφορες πλευρές.
Είναι μια εισαγωγή για τα lucid dreams (διαυγή όνειρα). Είναι ένα καλό wake up call – ένα είδος ξυπνήματος από μια ζωή ρουτίνας και υποχωρήσεων χωρίς δημιουργικότητα. Μας μιλάει για τις σχέσεις και για το πως μπορείς να έχεις φτιάξει ένα κορίτσι των ονείρων στο μυαλό σου βασισμένο σε ένα πρόσωπο και μετά να καταρρίπτεται αυτός ο μύθος έχοντας τόσες προσδοκίες από αυτό. Είναι ένας καθρέφτης που σε κάνει να παρατηρήσεις τον εαυτό σου και να διαπιστώσεις αν τυχόν υπάρχουν ενδείξεις ότι πας να μπεις σε μια καταθλιπτική φάση της ζωής σου. Τι άλλο μπορεί να είναι όταν ένας άνθρωπος δεν θέλει να σηκώνεται από το κρεβάτι και να κοιμάται συνέχεια, όταν για αυτό το λόγο χάνει το ενδιαφέρον του για την πραγματική του ζωή, κι έτσι αφήνει το σπίτι του βρώμικο και το γάμο του στην αργή καταστροφή του. Το μόνο ψήγμα αισιοδοξίας είναι το περιεχόμενο των ονείρων του και ότι βγαίνει έξω από το σπίτι για να ικανοποιηθεί σε αυτό τον τομέα. Μήπως όμως δίνει και μια άσχημη εικόνα έτσι για τα συνειδητά όνειρα ή απλώς λέει ότι κάποια πράγματα έχουν τα όρια τους; Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.
Βλέπουμε στην ταινία κάποια στερεότυπα για τα lucid dreams. Όπως το ότι τα βλέπουμε και τα βιώνουμε όσο πιο συνειδητά γίνεται για να έχουμε μια μεγαλύτερη σεξουαλική ικανοποίηση με όποιο πρόσωπο θέλουμε. Και η Πηνελόπη Κρουζ είναι από τα πιο όμορφα πρόσωπα για κάτι τέτοιο 😉 Όμως τα συνειδητά όνειρα δεν μας προσφέρουν μόνο αυτό, μας προσφέρουν τη δυνατότητα να πετάξουμε (κάτι που δεν ειπώθηκε στην ταινία) και να κάνουμε ότι άλλο θέλουμε. Άσε που και στο ονειρικό ερωτικό παιχνίδι χρειάζεσαι και μια εξάσκηση αφού το πιο πιθανόν είναι να ξυπνήσεις από την ένταση του ονείρου. Επίσης χρησιμοποιείται πολύ το ανοιγοκλείσιμο της λάμπας δωματίου ως ένα είδος σινιάλου για να συνειδητοποιήσει ο ήρωας ότι ονειρεύεται, υποτίθεται ότι στα όνειρα δεν δουλεύουν οι διακόπτες για τα φώτα όπως περιμένουμε, κι αυτό το περίεργο φαινόμενο θα μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι ονειρευόμαστε. Όμως αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Εκτός κι αν χρησιμοποιείται το ίδιο το σινιάλο από μόνο του ως είδος συνειδητοποιήσης. Επίσης ένα καλό βοήθημα είναι να συνηθίζουμε να κοιτάμε τα χέρια μας, γιατί στα όνειρα μας μπορεί να μας φανούν παραμορφωμένα και μ’ αυτά θα μπορέσουμε να αμυνθούμε σε καταστάσεις κινδύνου. Ένας καλός κανόνας, τον οποίο υπαγορεύει ο Ντάνι Ντε Βίτο είναι ο κανόνας 101 ποτέ μη χρησιμοποιείτε υπνωτικά χάπια, γιατί μόνο ευχάριστα όνειρα δεν θα φέρουν. (Αν τα θυμηθείτε, να προσθέσω εγώ..) Και να προσθέσω τη μεγαλύτερη παράλειψη της ταινίας απ’ όλες: η χρήση ονειρολογίου, δηλαδή ημερολόγιο ονείρων. Χωρίς την εξάσκηση της μνήμης μας με τα όνειρα είναι πολύ δύσκολο να θυμόμαστε ακόμα και τα συνειδητά όνειρα που θα έχουμε. Περισσότερα για τα διαυγή όνειρα, εδώ.
Η ταινία μας λέει αυτή η αναζήτηση της ευχαρίστησης μέσα από τα όνειρα μπορεί τελικά να καταλήξει σε ένα είδος προσκόλλησης σε αυτόν το στόχο. Όπως λέει ο μέντορας του Lucid Dreaming που το έχει διαλέξει ως τρόπο ζωής:
«Καμιά φορά θα ήθελα να κοιμηθώ και να μην ξυπνήσω ποτέ. Αν το αγαπημένο σου τραγούδι
ποτέ δεν θα τέλειωνε, το αγαπημένο σου βιβλίο ποτέ δεν θα έκλεινε και τα αισθήματα δεν θα τελείωναν ποτέ ποιος, θα ήθελε να ξυπνήσει; Αυτός που θα ανακαλύψει τον ατελείωτο όνειρο είναι ο άνθρωπός μου, θα βγάλει εκατομμύρια.»
Είναι όντως ένα δίλημμα ε; Αλλά όμως ζούμε και σε έναν πραγματικό κόσμο, κι εκεί πρέπει να πράξουμε αυτά που θέλουμε να βιώσουμε. Αυτό καταλαβαίνει ο ήρωας και σαν επιβράβευση το όνειρό του του δίνει μια υπέροχη δημιουργία που θα μπορεί να πάρει μαζί του στην ξύπνια ζωή και να την κάνει επιτυχία αν θέλει. (όχι δεν έχει σχέση με το τέλος ταινίας αυτό γιατί για τον ήρωα δεν έχει τόσο σημασία η επιτυχία) Τελικά όμως μας δείχνει πόσο τα όνειρα μπορούν να μας κάνουν πιο δυνατούς, να μας βοηθήσουν σε αποφάσεις και να είναι πηγή έμπνευσης.
14 Ιανουαρίου, 2008
Dreamscape
Είδαμε και το Dreamscape.
Σε ένα ερευνητικό κέντρο έχει εφευρεθεί η μηχανή που μπορεί να συνδέει δυο ανθρώπους κατά την διάρκεια του ύπνου τους. Έτσι μπορεί ο ένας που έχει και κάποιες μεταφυσικές ικανότητες (βλέπε τηλεπάθεια, τηλεκίνηση) να μπει στο όνειρο του άλλου και να επέμβει για θεραπευτικούς λόγους. Όμως αυτός που επιχορηγεί την έρευνα έχει πιο «κακούς σκοπούς» όπως τον έλεγχο των ονείρων των άλλων ακόμα και το θάνατό τους μέσα στα όνειρα. Θα μπορέσει ο ήρωας μας να σώσει τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών στον επαναλαμβανόμενο εφιάλτη που έχει;
Παλιά ταινία του 1984. Δυστυχώς εύκολα θα μπορέσω να την βάλω στις ταινίες Β’ κατηγορίας παρόλο τους καλούς ηθοποιούς που κάπως σώζουν την κατάσταση (αν και στα νιάτα τους, βλέπε Dennis Quaid) . Έχει άσχημο ρυθμό και κάποια σημαντικά θέματα απλώς αγγίζονται. Μην προσθέσω και την μουσική που είναι απλώς ένα πάτημα του συνθεσάιζερ. Πάντως αν θέλετε να δείτε μια ταινία με παρόμοιο θέμα θα σας πρότεινα το Πάπρικα, που είναι 100 φορές καλύτερο.
Οι παραπομπές που γίνονται για τα όνειρα είναι ο όρος REM (Rapid Eye Movement) και η φυλή Σενόι της Μαλαισίας. Γενικά αυτοί έχουν μια επιθετική στάση στα όνειρά τους κι έχουν μάθει, κάθε φορά που βλέπουν απειλητικούς χαρακτήρες στα όνειρα τους, να ελέγχουν τους εφιάλτες τους, να αντιμετωπίζουν τους φόβους τους και να τους κατακτούν. Αν και τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι τελικά δεν στηρίζεται η κουλτούρα τους τόσο πολύ στα όνειρα. Αλλά έτσι κι αλλιώς είναι κάτι που προτείνεται και από ψυχοθεραπευτές όχι τόσο πολύ η μάχη με τους απειλητικούς εχθρούς, αλλά η αντιμετώπισή τους και η αποδοχή τους.
Ένα άλλο θέμα που αγγίχτηκε ήταν η ευθύνη ενός ηγέτη ενός λαού. Ειδικά στη χρήση πυρηνικών όπλων. Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών βλέπει εφιάλτες με εικόνες «μετά-αποκάλυψης» ενός κόσμου που έχει ήδη υποστεί ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα. Είναι κάτι που τον κάνει να σκέφτεται ότι ίσως θα έπρεπε να προτείνει σε όλες τις χώρες μαζί με τη δική του τη γενική αφόπλιση από πυρηνικά όπλα. Μήπως τελικά θα έπρεπε να αρχίσουν να βλέπουν τέτοιους εφιάλτες οι σημερινοί ηγέτες μας;
29 Αυγούστου, 2007
Πάπρικα
«Δεν σου φαίνεται ότι τα όνειρα και το Διαδίκτυο είναι παρόμοια; Είναι και τα δυο περιοχές όπου ξεθυμαίνουν οι καταπιεσμένες συνειδήσεις.»
Paprika (2006)
Powered by ScribeFire.
23 Αυγούστου, 2007
Waking Life
«Λένε πως τα όνειρα είναι αληθινά όσο διαρκούν. Θα μπορούσαμε να πούμε το ίδιο και για τη ζωή;
Χαρτογραφούμε τη σχέση των ονείρων με το μυαλό και το σώμα. Λεγόμαστε ονειροναύτες. Είμαστε οι εξερευνητές του κόσμου των ονείρων. Αφορά τις δυο αντίθετες καταστάσεις συνείδησης οι οποίες δεν είναι αντίθετες στην ουσία.
Όταν είμαστε ξύπνιοι ή ζωντάνια των αναμνήσεων εμποδίζεται. Αυτό είναι απόλυτα λογικό. Θα ήμασταν απροσάρμοστοι αν η εικόνα ενός αρπακτικού μπερδευόταν με την ανάμνηση του και το αντίστροφο. Αν η ανάμνηση ενός αρπακτικού μας θύμιζε την εικόνα θα τρέχαμε κάθε φορά που θα κάναμε τρομακτικές σκέψεις.
Τα σερετονικά νευρικά κύτταρα εμποδίζουν αυτές τις παραισθήσεις. Κι αυτά εμποδίζονται όταν ονειρευόμαστε. Αυτό επιτρέπει τα όνειρα να φαίνονται αληθινά αποφεύγοντας τον ανταγωνισμό από άλλες διαδικασίες.
Γι’ αυτό μπερδεύουμε τα όνειρα με την πραγματικότητα. Στο νευρικό σύστημα, που δημιουργεί τον κόσμο μας, δεν υπάρχει διαφορά στην αίσθηση του ονείρου και της πράξης ούτε σ’ αυτή του ξύπνιου και της πράξης.»
«Ένας φίλος μου είπε κάποτε ότι το μεγαλύτερο λάθος είναι να πιστέψεις ότι είσαι ζωντανός.
Ενώ στην ουσία, κοιμάσαι στην αίθουσα αναμονής της ζωής. Το κόλπο είναι να συνδυάσεις τις λογικές σου ικανότητες όταν είσαι ξύπνιος με τις αμέτρητες ικανότητες των ονείρων σου. Αν το κάνεις αυτό, μπορείς να κάνεις τα πάντα.
Είχες ποτέ μια δουλειά που μισούσες; Μετά από μια σκληρή μέρας δουλειάς πας σπίτι, πας στο κρεβάτι σου, κλείνεις τα μάτια σου και συνειδητοποιείς εκείνη τη στιγμή ότι η μέρα εκείνη ήταν ένα όνειρο;
Είναι από μόνο του άσχημο το να ξεπουλάμε τη ζωή μας για το βασικό μισθό, αλλά τα όνειρα είναι τζάμπα.»
από την ταινία Waking Life (2001)
20 Φεβρουαρίου, 2007
Ο Λαβύρινθος του Πάνα
Μια ταινία – παραμύθι για μεγάλους. Αυτό που μου τράβηξε το ενδιαφέρον, τόσο ώστε να το αναλύσω λίγο συμβολικά, είναι το ότι αποτελείται από μια καινούρια μυθοπλασία κι ενός σκηνοθέτη μάλιστα (Ντελ Τόρο). Δηλαδή δεν είναι κανένας παλιός μύθος, ή κάποιο παραμύθι, που θα έχει αναλυθεί ήδη πόσες φόρες. Όμως τελικά όπως και κάθε μύθος ή παραμύθι δεν μπορεί να μην περιέχει κάποια βασικά αρχέτυπα. Αντί να χρησιμοποιούνται κάποια άλλα πιο προσωπικά σύμβολα για τον σκηνοθέτη, που ίσως θα έχει για τον καθένα μια διαφορετική εξήγηση, η ταινία εκμεταλλεύεται τα αρχέτυπα για να περάσει αυτό που θέλει κατευθείαν στο κοινό. Είναι κλειδιά που ξυπνούν κομμάτια του εξελιγμένου υποσυνείδητού μας και γι’ αυτό μας ελκύουν κάθε φόρα. Αυτή η έλξη (και τα εκπληκτικά εφέ) είναι που κάνει τους υποψήφιους θεατές τις ταινίας να μαζεύονται σε ένα αυξανόμενο αριθμό για να προμηθευτούν ένα εισιτήριο (όπως κι εγώ) και γι’ αυτό το λόγο αφιέρωσε τη ζωή του ο Γιουνγκ.
Μιλώντας όμως για την εξέλιξη του υποσυνείδητου, θα πρέπει να μιλήσουμε και για το σύμβολο που την εκφράζει, το όποιο είναι ο λαβύρινθος. Για να έρθουμε σε επαφή με το ασυνείδητό μας, την πηγή της εξέλιξής μας, θα πρέπει να γυρίσουμε στο κέντρο του λαβύρινθου και να βρούμε τα βασικά ένστικτά μας, τα όποια συνέχεια προσπαθούμε να τα καταστείλουμε. Όπως ο Θησέας στο λαβύρινθο της Κνωσού, ο οποίος αντιμετώπισε τον Μινώταυρο, μισό άνθρωπο μισό ζώο. Και στην περίπτωση της ταινίας είναι ο Πάνας (ένα θεϊκό ων, μισός άνθρωπος – μισός γίδα), ή καλύτερα ο Σάτυρος. Όμως ο λαβύρινθος μπορεί να συμβολίζει κι άλλα πράγματα, όπως ο δρόμος της μύησης της ενηλικίωσης για τη μικρή ηρωίδα, ή για τη λύτρωση, ή για να βρει ένα πανέμορφο κόσμο στον οποίο θα είναι μια πριγκίπισσα.
Κι έτσι φτάσαμε σε δυο άλλα μεγάλα αρχέτυπα. Το ένα αρχέτυπο είναι του trickster, του «απατεώνα», του σάτυρου, του Φαύνου όπως είναι και το πραγματικό όνομα του «Πάνα» στην ταινία (μεταφράστηκε ως Πάνας στα αγγλικά για να μπορεί να θυμίζει κάτι στους αγγλόφωνους θεατές, ο οποίος φυσικά είναι συνδεδεμένος και με τον σάτυρο / φαύνο) Είναι ο χαρακτήρας που θα καθοδηγήσει την μικρή ηρωίδα στην αναζήτησή της για τη λύτρωση, αλλά με αινίγματα, τρικ, και βάζοντας τη σε τεστ. Εξάλλου είπε και η υπηρέτρια- δεύτερη μητέρα-στην ηρωίδα ότι πρέπει να προσέχουμε τους φαύνους:
Mercedes: «My mother told me to be wary of Fauns.»
Μπορεί να αντιπροσωπεύει τη φύση, μιας και μπορούμε να παρατηρήσουμε τη ξύλινη υφή του δέρματός του. Επίσης βλέποντας την απάθεια του και την αδιαφορία του για το αν θα περάσει η μικρή ηρωίδα τις διάφορες δοκιμασίες, μη δείχνοντας κάποια κατανόηση ή συμπαράσταση, βλέπουμε την καθαρή μορφή της ουδετερότητας. Όπως ένας αμερόληπτος δικαστής ή ένας κριτής που αποφάσιζε στην αρχαία θρησκεία της Αιγύπτου αν θα πάνε στο δικό τους «παράδεισο» ή ακόμα και τη Σφίγγα με τα αινίγματα της ή τέλος και την ίδια ζωή, την οποία πολλές φορές την αποκαλούμε «άδικη».
Το άλλο μεγάλο αρχέτυπο είναι αυτό της ίδιας της μικρής ηρωίδας. Το ηρωικό αρχέτυπο, διακρίνεται από την αρχή της ταινίας μέχρι το τέλος. Ένας ήρωας που από κοινός θνητός, προσπαθεί να φτάσει την αθανασία. Μια σταχτοπούτα που προσπαθεί να γίνει πριγκίπισσα. Περνάει από δοκιμασίες για να το πετύχει. Άλλοτε τα καταφέρνει κι άλλοτε δεν τα καταφέρνει όπως στην πραγματική ζωή. Δηλαδή δείχνει τον γενικό αγώνα μας στη ζωή και την ανάγκη για την ολοκλήρωσή / εξέλιξή μας. Το ότι είναι και παιδί μας παραπέμπει σε ένα άλλο αρχέτυπο. Αυτό του αιώνιου παιδιού. Ένα αρχέτυπο που στους ενήλικες ξυπνάει την ανάμνηση της αθωότητας και αγνότητας. Θα μπορέσει η ηρωίδα να την κρατήσει ως το τέλος;
Ο αδελφός της, το θεϊκό παιδί στην αγκαλιά της όπως φαίνεται στην πρωτομή ενός βράχου στο κέντρο του λαβύρινθου-μοντέλου το οποίο μας παραπέμπει στην Παναγία με το θεάνθρωπο γιο της που μας υπενθυμίζει τις θυσίες που έκανε για αυτόν.
Η Διπλή μητέρα. Η βιολογική μητέρα της μικρής ηρωίδας, αλλά και η δεύτερη μητέρα, ίσως και πιο πραγματική γιατί αυτή θα την βοηθάει στην αναζήτησή της και αυτή θα τις δίνει τις συμβολές. Επίσης δείχνει το ακέραιο ήθος όταν δοκιμάζεται. Αρχίζει σιγά-σιγά να παίρνει τη θέση της βιολογικής μητέρας. Η βιολογική μητέρα έχει πια υποκύψει στην επιρροή του συζύγου της, αλλά φυσικά για το καλό της κόρης. Αυτό δείχνει πρόνοια, προστατευτικότητα και σύνεση. Όμως όντως τελικά θα αντικατασταθεί από τη δεύτερη μητέρα και είναι έμμεσα συνδεδεμένο με την αναγέννηση της μικρής ηρωίδας και την ολοκληρωτική της αφοσίωση στην αναζήτησή της.
Τέλος μπορεί να αναφερθεί και η αρνητική ώψη του πατρικού αρχέτυπου του κακού πατριού της ηρωίδας. Εδώ κλασσικά βλέπουμε ένα αντιπρότυπο το οποίο θέλει την υπακοή και την υποταγή μας.
Εκτός από αυτά τα κλασσικά αρχέτυπα. Έχουμε κι άλλα σύμβολα, μοτίβα, χαρακτήρες που έχουν ξαναχρησιμοποιηθεί σε άλλους μύθους, τα οποία μπορούν εύκολα να ερμηνευθούν σύμφωνα με το περιεχόμενο της ταινίας.
Ο χλωμός άνθρωπος (the pale man): Οι εικόνες στον τοίχο δίπλα του μας παραπέμπει στον μύθο του θέου Κρόνου που καταβροχθίζει το παιδί του από το κεφάλι, (δες τον αποκρουστικό πίνακα του Goya εδώ) αν και ο σκηνοθέτης μας λέει ότι απλώς είναι μια άλλη μορφή του Φαύνου, του αρχέτυπου του απατεώνα, είναι ίσως μια εκτελεστική μορφή αυτού του αρχέτυπου. Μπορεί να είναι η απρόσωπη διαφθαρμένη αρχή, την οποία πρέπει να υπακούσεις. Τελικά όμως μήπως η δοκιμασία είναι να μην την υπακούσεις και εναντιωθείς σε αυτήν την αρχή;
Τα φρούτα που προσφέρει ως πειρασμό, είναι μια δοκιμασία που μας παραπέμπει και στις σηρήνες του Ομήρου που έβαζαν σε πειρασμό με την πανέμορφη φωνή τους όλους τους ταξιδιώτες με την κατάληξή τους στο θάνατο. Τελικά εκεί που νομίζουμε ότι έχουμε κάποια ελευθερία στις επιλογές μας, μάλλον τα βασικά ένστικτά μας μας λένε το αντίθετο.
Το μεγάλο βατράχι που έχει φάει τα πάντα συμβολίζει τους πλούσιους και την απληστία τους όπως και στην ταινία Spirited Away του Μιγιαζάκι.
Το ρολόι του Λοχαγού και κακού πατριού στο ρολόι του Captain Hook, είναι η υπενθύμιση του ηρωικού θανάτου που ήρθε στον δικό του ήρωα και που θα θελε να έρθει σε αυτόν (ή φοβάται το χρόνο και την ώρα που πλησιάζει). Κι ένα σύμβολο περηφάνιας.
——————————————————————-
Αν ήταν όλα ένα όνειρο, τότε άνετα το κάθε πράγμα φανταστικό που έβλεπε η ηρωίδα θα μπορούσαν να συμβολίζουν απλώς τα γεγονότα που της συνέβαιναν παράλληλα στη ζωή της. Δεν θέλω όμως να ποια είναι αυτά, γιατί έτσι θα εξιστορήσω όλη τη πλοκή της ταινίας…
15 Δεκεμβρίου, 2006
Σε είδα στο όνειρό μου
ή αλλιώς «The science of sleep»
Μια ταινία που με ενθουσίασε με τον τρόπο που έδειχνε τα όνειρα, αλλά και τις εξηγήσεις που έδινε. Διόλου κακές. Φυσικά σε πολλούς θα τους θυμήσει τα video-clips των 80’s, λόγω του σκηνοθέτη και των προηγούμενων δουλειών του που φαίνονται κάπως και στην ταινία.
Ατάκες λένε για τα όνειρα όπως:
Stephane: «Tonight I’ll show you how dreams are prepared, love, friendships, relationships. All those ships.»
«Απόψε, Θα σας δείξω πως τα όνειρα φτιάχνονται, αγάπη, φιλίες, σχέσεις. Όλες αυτές οι δόσεις.»
Μάλιστα πιο πριν λέει ότι τα όνειρα εκτός από αυτά φτιάχνονται από τη μνήμη μας, τι έγινε την προηγούμενη μέρα, παιδικές αναμνήσεις, φόβους, πόθους, κάποια πράγματα που μας έχουν κάνει εντύπωση, συναισθήματα κτλ. κτλ.
Κι όντως πολλά από τα περιεχόμενα – μοτίβα των ονείρων του ήρωα της ταινία είναι όμοια με τα δικά μου. Το πέταγμα, η παραμόρφωση κάποιων τμημάτων του σώματος (ειδικά το υπερφυσικό μεγάλο μέγεθος των χέριων, που έτσι κι αλλιώς καταλαμβάνουν μια πολύ μεγάλη θέση στον εγκέφαλό μας ειδικά στον αισθητήριο τομέα) . Ακόμα έδειξε πως μερικές φορές όταν ξυπνάμε μέσα από τα όνειρά μας και δεν έχουμε πλήρως ξυπνήσει, αλλά πρέπει να σηκωθούμε γρήγορα γρήγορα, ακόμα μπορεί να δούμε κάποια ονειρικά αντικείμενα γύρω μας ή να έχουμε την αίσθηση ότι είμαστε ακόμα στο όνειρό μας μέχρι να ξυπνήσουμε πλήρως.
Ονειρολόγιο 